گاهی فکر میکنم دنیا با همه عظمتش تا چه
اندازه میتواند حقیر و بی ارزش باشد.
آدمها از بامِ باورِ ما سقوط میکنند، یکی...یکی.
و قلب بی آلایش ما، تهی از عشق و اعتماد فرو
میپاشد، زخم خورده، رنجیده، آرام...آرام
| نیکی فیروزکوهی |