خیالم را که میهمان باشی ،
زنبق های شعر از کویر واژگانم می شکفد .
به اِعجازی شاعر عشق تو می گردم .
و در عروجی نورانی ،
یاد تو ،
در صندوقچه ی سربه مُهر قلبم ،
فرود می آید .
مگو بازی با کلمات است ،
این احساس است که به مصاف آمده است .
قهرت را غلاف کن … .
تا به حال
افتادن شاه توت را دیده ای ؟
که چگونه سرخی اش را
با خاک قسمت می کند !
هیچ چیز مثل افتادن درد آور نیست ،
من کارگر های زیادی را دیدم
از ساختمان که می افتادند
شاه توت می شدند !
برایت خواهم نوشت
چه فرق می کند چقدر فاصله
و چه فرق می کند
در سرزمین کداممان باران می بارد
خورشید در شهر من
زودتر طلوع می کند یا در شهر تو
برایت خواهم نوشت
دلتنگی در سکوت گم نخواهد شد
وقتی صدایت در سرم زمزمه می کند
عاشقانه هایت را
برایت خواهم نوشت
من از سیاره ی آدم ها
به یادگار برداشته ام فقط اشک را
برایت خواهم نوشت
فقط سوال ساده ای دارم
همسفر کدام رویای من بودی
که در تماشای باران
در ضیافت پاییز
به هق هق کلمات دل بستم
