قارچ‌های سایلوسایبین

قارچ‌های سایلوسایبین 

(به انگلیسی: Psilocybin mushroom)

که به‌طور عامیانه، قارچ جادویی یا مجیک ماشروم 

(به انگلیسی: Magic mushroom) نیز نامیده می‌شوند،

دسته‌ای چندتباری از قارچ‌های چتری حاوی ماده ی

توهم‌زای سایلوسایبین هستند که پس از مصرف توسط انسان،

به سایلوسین تبدیل می‌شود که خاصیت روان‌گردان دارند.^[۱]

 

سرده‌های زیستی حاوی این قارچ‌ها،

 

شامل

 Copelandia ،

Gymnopilus ،

Inocybe ،

Panaeolus،

 Pholiotina

 ،Pluteus 

و سربرهنه‌ها هستند.

 

قارچ‌های جادویی، از گذشته‌های دور و همچنین در فرهنگ‌های

بومی دنیای جدید، در زمینه‌های طالع‌بینی و

زمینه‌های مذهبی و معنوی، مورد استفاده بوده و همچنان هستند.

^[۲] مواردی مرتبط با این قارچ‌ها در سنگ‌نگاره‌های به‌جا مانده از عصر

حجر در آفریقا و اروپا به تصویر کشیده شده‌اند، اما مشهورترین آن‌ها

در مجسمه‌ها، نمادهای سنگی تاریخی و گلیف‌های مربوط به دوران پیشاکلمبی، در سرتاسر آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی دیده

شده‌اند.

اثرات قارچ پسیلوسیبین از پسیلوسیبین و پسیلوسین ناشی می‌شود. هنگامی که پسیلوسیبین بلعیده می‌شود، در فرآیندی به نام دفسفوریلاسیون توسط کبد تجزیه می‌شود. این ترکیب حاصل پسیلوسین نام دارد که مسئول اثرات روانگردان است. سایلوسیبین و پسیلوسین باعث ایجاد تحمل کوتاه مدت در مصرف‌کنندگان می‌شوند، بنابراین سوءاستفاده از آنها را مشکل می‌کند زیرا هرچه بیشتر در مدت زمان کوتاهی مصرف شوند، اثرات ضعیف تری دارند.^[۱۲] شناخته شده نیست که قارچ سایلوسیبین باعث وابستگی جسمی یا روانی (اعتیاد) شود.

نشانه‌های اثر گذاری مادهٔ سایلوسایبین با توجه به متغیرهای متعدد از جمله نوع ماده موجود در قارچ، تنوع ژنتیکی و همچنین شرایط فیزیکی مصرف‌کننده، از ۱۵ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف شروع می‌شود. نیمهٔ عمر مادهٔ سایلوسایبین نیز با توجه به متغیرهای متعدد از ۳ تا بیش از ۸ ساعت با توجه به دوز، روش آماده‌سازی و متابولیسم شخصی ادامه می‌یابد. سایلوسایبین، در طول تحریک سیستم عصبی سمپاتیک دارای نشانه‌های مختلف فیزیکی و روانی‌ست. همانند بسیاری از مواد روانگردان، تأثیرات قارچ روانگردان ذهنی است و می‌تواند در بین افراد جداگانه به‌طور قابل توجهی متفاوت باشد. اول پس از مصرف معمولاً «اوج» نامیده می‌شود - که در آن کاربر تصاویر واضح و تحریف بیشتری را در واقعیت تجربه می‌کند. به نظر می‌رسد این اثرات به توانایی psilocybin در تغییر درک زمان، برای کاربر بسیار طولانی‌تر است.

نشانه‌های فیزیکی موقت هستند و ممکن است همراه با افزایش ضربان قلب و فشار خون، گشادگی مردمک چشم، کرختی عضلات مختلف بدن از جمله صورت، عدم تکلم، تغییر در رفتار سیستم گوارش، نیاز به ادار، احساس گرما در پیشانی، قسمت پس سری و مخچه و همچنین اندانهای داخلی، عدم کنترل رفتارهای حرکتی و همچنین عدم عملکرد دقیق سیستم تعادل در انسان باشند.

حسی[ویرایش]

اثرات حسی شامل توهمات دیداری و شنیداری است که به دنبال آن تغییرات عاطفی و تغییر درک از زمان و مکان وجود دارد.^[۱۳] تغییرات محسوس در حواس شنوایی، بینایی و لمسی ممکن است حدود ۳۰ دقیقه تا یک ساعت پس از مصرف آشکار شود، اگرچه ممکن است اثرات آن تا دو ساعت طول بکشد. این تغییرات در درک بصری شامل افزایش و تضاد رنگها، پدیده‌های نور عجیب و غریب (مانند هاله‌ها یا "هاله"‌های اطراف منابع نوری)، افزایش قدرت بینایی، سطوحی است که به نظر می‌رسد موج می‌زند، می‌لرزد یا نفس می‌کشد. تصاویر پیچیده و باز بسته و بسته از ثابت‌های فرم یا تصاویر، اشیایی که تاب می‌خورند، تغییر شکل می‌دهند یا رنگ‌های جامد را تغییر می‌دهند. احساس ذوب شدن در محیط، و پشت سر اشیا در حال حرکت است. به نظر می‌رسد صداها باعث افزایش وضوح بیشتری شده‌اند - به عنوان مثال موسیقی می‌تواند حس عمیق و عمیقی به خود بگیرد.^[۱۳] برخی از کاربران سینستزی را تجربه می‌کنند، در این حالت، مثلاً با شنیدن صدای خاصی، تصویری از رنگ را درک می‌کنند.^[۱۴]

عاطفی[ویرایش]

همانند سایر داروهای روانگردان مانند LSD، تجربه یا «سفر» به شدت به اخوالات بستگی دارد.^[۱۵] شل بودن، افسردگی، عدم تمرکز و آرامش عضلانی (از جمله مردمک چشم گشاد) همه از عوارض طبیعی هستند که گاهی اوقات در یک سفر وجود دارند.^[۱۵] یک محیط منفی می‌تواند به یک سفر بد کمک کند، در حالی که یک محیط راحت و آشنا زمینه را برای یک تجربه دلپذیر فراهم می‌کند. داروهای روانگردان تجارب را شدیدتر می‌کنند، بنابراین اگر شخصی با روحیه مضطرب وارد سفر شود، احتمالاً در سفر خود اضطراب بیشتری را تجربه خواهد کرد. بسیاری از کاربران ترجیح می‌دهند قارچ را با دوستان یا افرادی که با «سفر» آشنا هستند، مصرف کنند.^[۱۶] پیامدهای روانشناختی استفاده از پیلوسایبین شامل توهم و عدم توانایی تشخیص خیال از واقعیت است. واکنش وحشت و روان پریشی نیز ممکن است اتفاق بیفتد، به خصوص اگر یک کاربر مقدار زیادی دوز مصرف کند. علاوه بر خطرات مرتبط با بلع پسیلوسیبین، افرادی که به دنبال استفاده از قارچ پسیلوسیبین هستند، در صورت اشتباه گرفتن یکی از انواع قارچ‌های سمی با قارچ پسیلوسیبین، خطر مسمومیت را نیز دارند.^[۱۷]

مطالعه ای در دانشگاه جان هاپکینز نشان داد که دوز ۲۰ تا ۳۰ میلی‌گرم سیلوسایبین در بدنی با وزن ۷۰ کیلوگرم، به مناسبت تجارب از نوع عرفانی، تغییرات مثبت و ماندگاری را در صفات از جمله نوع دوستی، سپاسگزاری، بخشش و احساس نزدیکی به دیگران ایجاد کرد که با مراقبه و برنامه پشتیبانی گسترده معنوی همراه شد.^[۱۸][۱۹] شواهد علمی برای تأثیر علمی بستر و وابسته به حالت استفاده روانگردان بر ارتباط با طبیعت وجود دارد.^[۲

آرایشگری که با مهارت زیاد روی صورت خود عجیب ترین توهمات بصری را خلق می کند

یک متخصص گریم و میک آپ به نام «میمی چوی» که ساکن ونکور کاناداست، با طرح های فوق العاده هنرمندانه و فراواقعی که مصداق بارز توهم بصری به شمار می روند، کاربران اینترنتی را شگفت زده کرده است.

خانم «چوی» با طرح هایی که روی صورت یا دست و پای خود پیاده سازی می کند، به راحتی بیننده را گول زده و تصویری غیر واقعی را به ذهنش القا می کند. به طور مثال، با تبدیل کردن دست خود به یک ماهی کبابی، این طور به نظر می رسد که واقعا یک ماهی درون بشقاب و آماده سرو است.

وی با ترسیم چندین چشم روی صورت خود، توهم بصری خارق العاده هنرمندانه ای را خلق می کند. این هنرمند ۳۱ ساله در مورد منبع الهامش گفته که از محیط اطراف، عکس ها، نقاشی ها و حس های درونی خود الهام می گیرد و تمام سعی اش در این که تا کارهای دیگر میک آپ آرتیست ها را نبیند تا روی کارهایش تاثیر نگذارند.

لازم است اشاره کنیم خانم «چوی» فقط از وسایل و ابزار آرایش استفاده می کند و از هیچ نوع رنگ یا وسیله غیر آرایشی برای خلق این آثار بهره نگرفته است.

از شما دعوت می کنیم در ادامه برخی از هنر وی را ببینید. در صورت تمایل به آثار این خانم، می توانید به صفحه اینستاگرام وی به این نشانی مراجعه کنید

www.instagram.com/mimles/

حس

حس

 

دریافت
مدت زمان: 9 ثانیه

 (به انگلیسی: Sense)، گنجایش فیزیولوژیک یک موجود زنده برای ادراک است.

مطالعه احساس در زمینه‌های گوناگون علمی، چون عصب‌شناسی، روان‌شناسی شناختی، علوم شناختی یا فلسفه ادراک می‌گنجد، اما جنبه زیستی آن در دستگاه حسی تعریف می‌شود.

حواس برای بقای انسان ضروری‌اند و ما را قادر می‌کنند تا به وجود محرک‌ها پی ببریم و با تنظیم پیاپی شرایط بدن در پاسخ به تغییر محیطی نظم و هماهنگی بدن حفظ شود.

 

بر اساس تعریف سنتی که ریشهٔ آن به ارسطو برمی‌گردد، پنج حس در انسان هست: بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی، و بساوایی که به این پنج حس «حواس پنج‌گانه» گویند. اما بر اساس تعاریف نوین، در انسان حواس دیگری هم وجود دارد، مانند حس عمقی، حس حفظ تعادل، حس درد، ادراک زمان، ادراک دما، و حس ضعیف جهت یابی (هر چند این حس در جانورانی مثل پرندگان یا حشرات قوی‌تر از انسان است و بر اساس درک میدان مغناطیسی عمل می‌کند.

حس بویایی نیز نمونهٔ دیگری از حواسی است که در انسان ضعیف‌تر از بسیاری دیگر از جانوران دریافت می‌شود). به علاوه، برخی درک محرک‌های داخلی، مثل گرسنگی یا تشنگی، تغییر سطح دی‌اکسیدکربنِ خون در مغز، و یا درک تحریک حسگرهای شیمیایی را گونه‌های دیگری از حواس تعریف می‌کنند.

تعریف

تعریف مورد قبول عموم برای حس عبارت است از «سیستمی متشکل از گروهی از سلولهای حسگر که به وقایع پاسخ می دهند و به قسمتهای خاصی از مغز که علائم (سیگنال‌ها) را دریافت و تعبیر می کنند مربوطند». این در حالی است که به دلیل وجود تعاریف و معیارهای متفاوت، توافق واحدی برای تعداد حواس وجود ندارد[۱].

طبقه‌بندی حواس[ویرایش]

حواس به‌طور کلی به دو گروه حواس بیرونی و حواس درونی تقسیم می‌شوند. ادراک بیرونی عبارتند از درک موقعیت فیزیکی، حرکتی، و حالت بدن. حواس بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی، لامسه، درک تعادل، و درک دما از این گروه حواس هستند. حواس درونی عبارتند از حواسی که از تحریک اعضای داخلی بدن ناشی می‌شوند، مثل حس گرسنگی برای تأمین انرژی بدن، تحریک حسگرهای کشش ریوی برای کنترل فعالیت شش‌ها و تنفس، و کشش عضلانی مثل کشش عضلات روده برای دفع گاز که می‌تواند به درد روده منجر شود.

 

به علاوه، گروه دیگری از حواس وجود دارند که توسط اعضای حسگر بدن درک نمی‌شوند. ادراک زمان یک نمونه از این حواس است. حس عمل/عکس العمل یا درک بالقوه (در روان‌شناسی یعنی شروع، اجرا، و کنترل ارادی اعمال) نمونهٔ دیگری از این حواس است که مثلاً در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی آسیب دیده است. حس آشنایی نیز یک نمونهٔ دیگر از این حواس است. طبق تعریفی حافظه ی تشخیصی از دو بخش اصلی حس آشنایی و یادآوری تشکیل می‌شود. گاهی یک حس آشنایی قوی بدون بازیابی (حافظه) یادآوری اتفاق می افتد، مثلاً در هنگام آشناپنداری یا دژا-وو.